مهاجرت کنیم یا هنوز امیدی به موندن هست
با در نظر گرفتن شرایطی که امروز توش قرار گرفتیم و میزان کوچ کردن دوستان یا به قولی نخبگان به خارج از کشور که خیلی زیاد شده به چند تا سوال پایین جواب بدید.
- راهی برای موندن و بهتر کردن وضعیت برای برنامه‌نویس‌ها وجود داره یا نه؟
- آیا مهاجرت و فرار کردن از مشکلات کار اخلاقی هست؟ و آیا اینکه برنامه‌نویسان و نخبگان نسبت به این جامعه تعهدی دارند یا خیر؟
- بعنوان یک برنامه‌نویس چطوری میشه در بهبود شرایط حاضر شریک شد و قرار رو بر فرار ترجیح داد؟
- اگر که خارج از کشور زندگی می‌کنید شرایط کاری برای برنامه‌نویسان به چه شکلی هست و آیا رضایت بخش هستش یا خیر؟
- آیا بهتر نیست بجای مهاجرت به صورت ریموت کار کنیم و سرمایه دلاری رو توی ایران بدست بیاریم ؟
گزینش سوالات
گفت و گو های مرتبط
دسته بندی سوالات
تگ‌های محبوب
درود.
راجب این تاپیک نوشتن واقعا سخته، اما به نظرم بهتره بدون تعصب روی اعتقادتمون عقیده مون رو بگیم.
صادق باشیم: ما تا مهارت نداشته باشیم نه تو کشور خودمون میتونیم کاری کنیم، نه تو قطب جنوب.
اینکه بشینیم تا مسئولین بیان حمایت کنن اشتباهه، اما کسانی که میگن من کارم رو کردم و برای آبادسازی هم تلاش کردم اما هیچ توجهی نشد هم واقعا حق دارن.
چیزی که واقعا آزار دهنده است اینه که همه میخوان عقیده ی خودشون رو بگن. نمیدونم این از کجا نشات میگیره اما تو چنین مسائلی باید رو راست باشیم. ما داریم تو نقطه ای از جهان زندگی می کنیم که یا همه چی تحریمه یا فیلتره. دانشگاه ها درک درستی از مهارت ندارن و چیزای کلیدی توی مدرسه آموزش داده نمیشن. اینکه انسانی بتونه در زمان درست خوب رو از بد تشخیص بده( با عقل خودش نه با چیزایی که دیگران گفتن) یه هنر کلیدیه.
الان ما نمیتونیم شرایط اقتصادی، آموزشی و .. رو ندید بگیریم و بگیم درست میشه. نمیتونیم هم بگیم که نمیشه. امید هست، اما باید در نظر داشته باشیم که الان واقعا توجهی به مشاغل حوزه آی تی نمیشه. میگیم که هوش مصنوعی و برنامه نویسی و الکترونیک ما خیلی خفنه، اما من هر نخبه و نابغه ای رو که دیدم میخواست بره چون می دید دیگه جای پیشرفت نداره. وقتی مسئولین به فکر رشد همه جانبه اینجور چیزای نیستن من چجوری تک و تنها میخوام کسب و کار بزنم و رشد کنم و قله های پیروزی رو فتح کنم؟
اگه به مارک زاکربرگ هم میگفتن که باید بیای ازمون هزارتا مجوز بگیری تا فیلترت نکنیم، و اون همه پول پرداخت کنی تا بشه از سایتت استفاده کرد، معلوم بود فیس بوک حالا حالا ها تاسیس نمیشد.
ما نخبه زیاد داریم منتهی به نظر میاد طریقه درست رفتار و کشف استعداد ها و رشد توانایی های رو نداریم.
همه میگن بذار گلیم خودمو از آب بیرون بکشم.
به نظرم در درجه اول باید به من امکانات لازم داده بشه، تا من تعهد لازم رو اجرا کنم.
به نظرم تا مسئولین کاری نکنن ما نمیتونیم چندان تغیییری ایجاد کنیم چون به نظر میاد ما بخش مهمی از جامعه محسوب نمیشیم.
فرار کردن از مشکلات کار درستی نیست، اما وقتی نمیشه پیشرفت کرد، مهاجرت به نوعی اجبار تبدیل میشه.
لازمه بگیم که مهاجرت وقتی ما داریم کارمون رو میکنیم اما نتیجه نمیده کار اشتباهی نیست قران هم این امر رو تایید کرده.
غر زدن هیچ کاری رو حل نمیکنه اما ممکنه بتونیم از خارج به اینجا کمک کنیم! این چیزا جای دوری نمیره انقدر متعصبانه نگیم نه اوضاع خوب میشه همه چی حل میشه. واقعبین بودن هم تلخه.
به نظرم هیچ کدوم جواب رو نداده و فقط همین طوری حرف زدین 😂😂😂
و اما پاسخ شما ببین دوست عزیز به عنوان شخصی که حالا ۱۴ ساله تو زمینه برنامه نویسی کار میکنم .
پیشنهاد بنده اینه خواهی رسوا نشوی هم رنگ جماعت شو .
دیگه واضح تر از این قضیه 😂
خوب معنی حرفم این میشه آقایی که حس میکنی نابغه ای و ایران برات جا نداره برو اون کشوی که برات ارزش قائل هستند
برای خارجی ها دو اصل مهمه پول و دوم دانش تمام .
البته اونی که برنامه نویسه همه جا براش یکیه شغل برنامه نویسی همه جا طرف داره نگران نباش .
ایرانی ها نا امید حرف زدن تخصص شونه .
برنامه نویس یک شغلی هست که نیاز نداره بره یه شرکت کلا آزاد هستی هم میتونی بری هم نه .
درود.
راجب این تاپیک نوشتن واقعا سخته، اما به نظرم بهتره بدون تعصب روی اعتقادتمون عقیده مون رو بگیم.
صادق باشیم: ما تا مهارت نداشته باشیم نه تو کشور خودمون میتونیم کاری کنیم، نه تو قطب جنوب.
اینکه بشینیم تا مسئولین بیان حمایت کنن اشتباهه، اما کسانی که میگن من کارم رو کردم و برای آبادسازی هم تلاش کردم اما هیچ توجهی نشد هم واقعا حق دارن.
چیزی که واقعا آزار دهنده است اینه که همه میخوان عقیده ی خودشون رو بگن. نمیدونم این از کجا نشات میگیره اما تو چنین مسائلی باید رو راست باشیم. ما داریم تو نقطه ای از جهان زندگی می کنیم که یا همه چی تحریمه یا فیلتره. دانشگاه ها درک درستی از مهارت ندارن و چیزای کلیدی توی مدرسه آموزش داده نمیشن. اینکه انسانی بتونه در زمان درست خوب رو از بد تشخیص بده( با عقل خودش نه با چیزایی که دیگران گفتن) یه هنر کلیدیه.
الان ما نمیتونیم شرایط اقتصادی، آموزشی و .. رو ندید بگیریم و بگیم درست میشه. نمیتونیم هم بگیم که نمیشه. امید هست، اما باید در نظر داشته باشیم که الان واقعا توجهی به مشاغل حوزه آی تی نمیشه. میگیم که هوش مصنوعی و برنامه نویسی و الکترونیک ما خیلی خفنه، اما من هر نخبه و نابغه ای رو که دیدم میخواست بره چون می دید دیگه جای پیشرفت نداره. وقتی مسئولین به فکر رشد همه جانبه اینجور چیزای نیستن من چجوری تک و تنها میخوام کسب و کار بزنم و رشد کنم و قله های پیروزی رو فتح کنم؟
اگه به مارک زاکربرگ هم میگفتن که باید بیای ازمون هزارتا مجوز بگیری تا فیلترت نکنیم، و اون همه پول پرداخت کنی تا بشه از سایتت استفاده کرد، معلوم بود فیس بوک حالا حالا ها تاسیس نمیشد.
ما نخبه زیاد داریم منتهی به نظر میاد طریقه درست رفتار و کشف استعداد ها و رشد توانایی های رو نداریم.
همه میگن بذار گلیم خودمو از آب بیرون بکشم.
به نظرم در درجه اول باید به من امکانات لازم داده بشه، تا من تعهد لازم رو اجرا کنم.
به نظرم تا مسئولین کاری نکنن ما نمیتونیم چندان تغیییری ایجاد کنیم چون به نظر میاد ما بخش مهمی از جامعه محسوب نمیشیم.
فرار کردن از مشکلات کار درستی نیست، اما وقتی نمیشه پیشرفت کرد، مهاجرت به نوعی اجبار تبدیل میشه.
لازمه بگیم که مهاجرت وقتی ما داریم کارمون رو میکنیم اما نتیجه نمیده کار اشتباهی نیست قران هم این امر رو تایید کرده.
غر زدن هیچ کاری رو حل نمیکنه اما ممکنه بتونیم از خارج به اینجا کمک کنیم! این چیزا جای دوری نمیره انقدر متعصبانه نگیم نه اوضاع خوب میشه همه چی حل میشه. واقعبین بودن هم تلخه.
