برنامه نویسی بدون مدرک تحصیلی و کارت پایان خدمت

سلام داداش
۲۰۰۰ کیلومتر با تهران فاصله دارم
و دانشگاه نرفتم و فکر نمیکنم این چند سال بخوام برم. چون شرایطش نیست

کارت پایان خدمتمم تا به حال توی برنامه‌نویسی بهم کمک نکرده و ۹۰ درصد آگهی های استخدام، وضعیت نظام وظیفه رو (مهم نیست) نوشتن

این ک شما بخوای حسابدار باشی یا برنامه نویس، به خودت و علاقت و هدفت مربوطه،
ولی من فقط اینو خوب میدونم، که اگر توی یک زمینه، حالا هرچی، متخصص واقعی باشی، هم کار داری هم درآمد فوق‌العاده

در رابطه با این مسائل، خدمت و مدرک، هم تاپیکای زیادی زده شده هم راکت پادکست داره
میتونی جفتشو چک کنی برای تبیین راهت

درود خوبی...
یاد بگیر مشکلی نیست.
اما دیپلم بگیر و سربازی هم برو ...
استخدام در شرکت بالای 18 سال انجام میشه و زیر 18 سال به سختی قبول می کنن...
فقط باید مهارت بالا ببرید و نمونه کار بیشتری داشته باشید.
خیلی درگیر مدرک نکن.

سلام ممنون
خب من مدرک لیسانس حسابداری دارم اما به دلایلی نتونستم به خدمت برم

@amirfata
چه خوب
اما مشکل خدمت هست که متاسفانه شرکت های کمی پیدا میشه که بدون کارت خدمت کار گیر بیارید.
دلیل درخواست کارت خدمت به خاطر بیمه و یه سری کارها هست!!!

فریلنسری کار کنید
من چندساله فریلنسری کار میکنم، نه مدرکم رو پرسیدن و نه کارت خدمتم رو

وقتی میخوای جایی استخدام بشی ذهنت آزاده یکی بهت میگه این کار و اون کار رو انجام بده ولی وقتی فریلنسری باید چندین کار رو برای کسی انجام بدی که هیچ درک درستی از برنامه نویسی نداره و فقط میخواد کارش راه بیوفته
فریلنسری اونم در زمینه php فوق العادست اما از عهده هر کسی بر نمیاد مگر اینکه یک تیم باشی بخوای به صورت تخصصی روی یک پروژه کار بکنی اونوقت هم پروژه زودتر تکمیل میشه و هم ذهنت درگیر چیزای مختلف نمیشه

توی فریلنسری همش باید دنبال این باشی که پروژه خوب پیدا کنی که توانایی انجامش رو داشته باشی،از طرفی هم کلی پیشنهاد باید بدی به انواع پروژه ها ، هر لحظه باید توی سایتش بچرخی
ولی با همه اینها اگر یک وبسایتی بود که دیگه لازم نبود توش بچرخی و بعد از اینکه پروژه ها بعد از ایجاد شدن توسط کارفرما به صورت real time داخل وبسایت بهت ارسال میشد تا انجامش بدی اونوقت بهتر نبود؟
حالا نمیدونم همچین چیزی تا الان درست کردن یا نه من که خبری ندارم
به هر حال اون موقع خیلی از کارها خیلی خوب به جلو میرفت و همه میتونستن به صورت فریلنسری کاراشونو انجام بدن

امیر جان به نظر خود من، برای یه برنامه نویس، وابسته به هدفش هم فریلنسر بودن نیازه، هم در برهه‌ای استخدام شدن.

این رو هم قبول دارم که استخدامی، نقطه‌ی امن تریه، اما برای کسی که مهارت کمی داره

من فکر میکنم باید مدتی استخدام بود، اما نه به این خاطر که امن تره، به این دلیل که مهارت‌ها و مدیریت هایی رو در کنار یک تیم، بتونی یاد بگیری که شاید جای دیگه نتونی پیداش کنی
اما در برهه‌ی اول، فریلنسر بودن پیشنهاد میشه.

فریلنسری برای کسی کسالت‌بار و ترسناکه، که مهارت کمتری در این موضوع داره

کسی که سطح متوسطی داره، و نمیتونه فریلنسر باشه، اگر تصمیم به استخدام بگیره، قطعا نمیتونه در جایی با پتانسیل رشد بالا قرار بگیره، و گمون نمیکنم ایده‌آل باشه همچین وضعیتی

درسته، استخدام که هستی، میخای بشینی و مثلا فقط بخشی از بک‌اند رو بزنی، یا به قول خودت، در یک زمینه خاص فقط فعالیت کنی
اما این، شاید بصری خیلی امن و خوب باشه ولی زمینه‌ی موفقیت تو رو فراهم نمیکنه
فریلنسری، مجبورت میکنه به یادگیریِ مداوم، به رشد، بدون توقف

php هم زبان قشنگیه، و آنچنان سخت نیست. نترس از سختیش؛ نمیدونم چرا، ولی حس میکنم ریسک‌پذیر نیستی

وقت بذار، قوی شو، فریلنسرِ خوبی باش، و برای اهداف والای خودت استخدام شو، و در نهایت برو سمت چیزی که خودت میخای

ضمنا سایت های فریلنسری ایرانی و خارجی زیادی هم وجود داره برای کار؛ که وابسته به مهارت‌های سخت و نرم شما، برندینگ و مارکتینگ شما، پروژه‌های خوب یا ضعیفی رو میتونید دست بگیرید

بهترینها نسیبت

خب محمد دقیقا زدی به هدف
من یجورایی دارم درجا میزنم اطلاعاتم کمه و از فریلنسر شدن میترسم چون وقتی فریلنسری دیگه کسی نیست بهت کمک کنه خودتی و اینترنت و stackowerflow ، هر روز یه فکر میاد به سراغم که نمیتونم و نمیشه و اینجا من اصلا نمیتونم کار کنم و باید اونیکی شغلو انتخاب کنم و غیره و غیره ،ذهنم کامل بهم ریخته، گیج شدم، هی میپرم اینور، میپرم اونور
اما فریلنسری مثل اینکه انداختنت توی دریا و میگن باید شنا کنی تا غرق نشی که یه روزی به خشکی برسی اما اون خشکی خیلی دوره و تو میخوای یه راه میانبر و سریع برای رسیدن به اونجا پیدا کنی ولی دریغ از این که هیچ راه میانبری وجود نداره و باید تا جایی شنا کنی که ممکنه یه ابزار کمکی هم وجود داشته باشه یا در نهایت باید تا انتها بدون ابزار راه رو ادامه بدی البته این یه مثال و تصور من از فریلنسریه
در کل وقتی یه جا استخدام میشی اونجا هم همینه اما بالاخره یکی پیدا میشه کمی کمک کنه و راه و چاه رو یاد بده

ظاهرا چاره ای ندارم و باید روی php کارکنم، اونم به صورت تخصصی

راه میانبری وجود نداره

دقیقا بهت پیشنهاد میکنم یک کار ثابت پیدا کن توی بحث فریلنسری هم باید بلد باشی کارفرما رو با کلمات جذب کنی و هم کار خوب تحویل بدی و گاهی اوقات هم بیشتر از توافق از شما انتظار داره و گاهی یکی دوروز هم اضافه تر باید کار کنی بدون پول تا اون پول گروگذاری شده رو برات آزاد کنه

بنظرم کار ثابت پیدا کن در کنارش هم آموزش ببین و پروژه بزن برای خودت و سعی کن یکسری برنامه بسازی که یکسری خدمات رو به مردم با قیمت کمتر ارائه بدی یا توی ساخت قالب و افزونه و اینجور چیزها فعالیت کنی

بعنوان کسی که ۳ سال فریلنسر بودم خدمتت میگم بهترین شغل درحال حاضر برای شما کار در شرکت یا هرجایی که یک حقوق ثابت بدن تا بتونی نیازهای اولیه رو رفع کنی و در کنارش آموزش، ساخت یکسری ایده و برنامه و شاید هم اگر وقت کردی فریلنسری

موفق باشی

یک نکته دیگه هم یادم رفت با این اوضاع اینترنت و قطعی و مشکلات کمتر سمت برنامه نویسی باشی اعصابت راحتتره و بهتر میتونی روی درآمد از راه های دیگه فکر کنی

از موقعی که نت ها رو قطع کردن و یک استرس بزرگ به کسب و کارهای آنلاین وارد کردن خیلی شرکت ها تعدیل نیرو کردن، خیلی از بیزینس های آنلاین مثه جیبرس کسب و کارشون رو تعطیل کردن و به نظر من وقتی محدودیت ها بیشتر بشه عملا پیدا کردن آموزش و استفاده از منابع و ابزارهای برنامه نویسی برای ما سخت تر میشه.

https://digiato.com/article/2023/01/31/stratup-shutdown-disappointment

@juza66
منم طبق حرف های شما هم اکنون فروشگاه قالب و افزونه و آموزش ویدیویی راه اندازی می کنم
ممکنه 6 ماه اول درآمدی نداشته باشید اما بعدش کم کم درآمد ها بدست میارید.
هر چیزی سختی خودت داره...
منم دنبال کار ثابت هستم و چون مهارت های دیگری هم دارم مثل مونتاژ کار الکترونیک و برنامه نویسی و انبارداری و غیره...
اما اوضاع الان وخیمه متاسفانه...
در ادامه نمیشه گفت کار ثابت چون این مهارت هایی دارم, هیچ وقت استخدام رسمی نشدم.

تجربه‌ی دوستانی که نظر دادند، نسبت به من، نسبتِ استاد به شاگرده؛ ولی اگر جسارتی نبوده باشه، چندتا چیز رو عرض کنم.

در ابتدا، رویکرد ترس محور، نوعی رویکرده؛ ولی من عملا باهاش مخالفم.
توی تموم زمینه‌ها، همیشه کسی که ترسیده، در نهایت مغلوب شرایط شده؛ امیرجان مسیر خودش رو به دریایی توصیف کرد، که باید اون رو طی کنه، من فکر میکنم با ترس از شرایط، همیشه تلفات، خیلی بیشتر میشه.

آقا امیر یبار بهت گفتم که اگر از منظر علاقه‌ بهش نگاه میکنی، تصمیم با خودته که حسابدار باشی، یا برنامه نویس.

ولی اگر با عشق، برنامه‌نویسی رو انتخاب کردی ولی از راهش میترسی، فقط در این صورته که میتونیم با هم حرفهای مشترکی داشته باشیم:

دوست من، ریسک حساب شده، عامل موفقیت توعه نه مانع اون.
نظر دوستان محترم، ولی من عادت دارم زمانی که احساس می‌کنم دارم شکست میخورم، به جای ایستادن، بیشتر گاز بدم.

هییچ وقت از چیزی نترس که راه حل داره! هیچ وقت از مسیری دلهره نداشته باش، که حتی یک نفر تونسته اون رو طی کنه
من همیشه میگم آیا توی مسیری که مورد نظرتونه، حتی یک شخص موفق نیست؟؟ اگر حتی یک نفر هم باشه، پس اون راه، امکان داره.

ماها از شرایط هم، چیزی نمیدونیم دوست من. ولی بدون که هررچقدر هم شرایط تو بخواد در آینده بد باشه، نت نباشه، سیل بیاد، طوفان بیان، در نهایت کسانی پیروز هستند، که مهارت بالاتری دارند.

امیر داداش، اینو از ته دلم، برادرانه بهت میگم که بزرگ ترین حسرت های بشریت، در نهایت برای راه هاییه، که دلشون میخواسته اون رو طی کنن، ولی بخاطر ترسهاشون، اونو کنار گذاشتن
وقتی زمان میگذره، و میبینن که افرادی، در همون شرایط تونستن موفق بشن، حسرتی که به وجود میاد، غیر قابل توصیفه. این حسرت رو، با عقب کشیدن، به خودت هدیه نده.
اگر قراره معمولی باشی، اصلا مسیرت رو شروع نکن، شعار نمیدم، ولی اونقدر سطح توقعت از خودت رو بالا ببر، اونقدر خواسته‌ی بزرگی داشته باش، که به خودت اجازه ندی برای این مسائل کوچیک، ترس به دلت راه بدی.

به عنوان حُسن ختام، این رو هم بدون که هییییچ شناگر ماهری، از دریای مواج نمیترسه. شنا رو یاد بگیر‌ رفیق، و عجله نداشته باش ...

به راه بادیه رفتن، به از نشستنِ باطل
و گر مُراد نیابم، به قدر وسع بکوشم!

سلاام رفیق
نگرانیتو درک میکنم ولی تنها چیزی که مهمه رزومه و نمونه کارعه پس تمرکزتو بزار رو یادگیری و کدزدن:))

محمد یه سری مسائل توی زندگی هر کسی هست که از گذشته اون ها نشات میگیره ترس ها، شکست ها و چیزی که الان توی جامعه میبینه

حرفاتو دوست دارم، و به شدت قانعم کرده، قبلا ها یک پروژه ای توی ذهنم بود که میخواستم یک وبسایتی رو درست کنم که اگر کسی پروژه ای داشت داخل سایت وارد کنه و به صورت real time اون پروژه با یک سری شرایط خاص به فریلنسر ابلاغ بشه و اگر فریلنسر میتونست انجام بده انجام میداد و در غیر اینصورت رد میکرد و پروژه برای یکی دیگه ارسال میشد و ....
بعد ها با کلی کلنجار رفتن فهمیدم که انجام این پروژه نیاز به یه تیم داره که باید به خوبی انجام، اجرا و بازاریابی بشه
قبلا ذهنیت من زیاد به استخدام شدن و فریلنسری و غیره نبود، ولی به خاطر تنها بودن در انجام کار و دور بودن از همکار ها غید تمام پروژها و آرزو هام رو زدم چون مجبور بودم و باید به این نتیجه میرسیدم که یک سری کار هارو آدمایی مثل من نمیتونن انجام بدن
بعد با کلی کلنجار دیگه میخواستم به سمت کار برای دیگران روی بیارم ، به این صورت که باید میرفتم تا توی یک شرکت کار کنم و ذهنمو آروم کنم که یه چند ماهی درگیر این بودم چه زبانی رو برای کارم انتخاب کنم یه روز php ، یه روز .net ، یه روز پایتون و به همین منوال تا چند ماه این ادامه داشت(وب خوبه یا موبایل، دسکتاپ خوبه یا هوش مصنوعی ، الان iot هم اومده وای خدا این همه)
اما امروز که نظرتو خوندم و کمی سبک سنگین کردم دیدم من آدم کار کردن برای دیگران نیستم یعنی شخصیتم به این صورت نیست
و باید برگردم دنبال آرزو هام ، اما با این تفاوت که ابتدا باید از کوچیت ترین چیز ها شروع کنم تا بتونم به بزرگترین ها برسم
میدونی آرزو های بزرگ خوبن اما تو رو توی چاه میندازن مثل این میمونه که بخوای از پله اول بپری رو پله دهم
نه تنها به خودت آسیب میزنی بلکه ممکنه پات بشکنه و دیگه نتونی از اون پله بالا بری

من خودم رو از دیگران دور نگه داشتم و انتظار پیشرفت دارم این دور بودن همیشه نمیتونه حضوری و به صورت کنار هم کار کردن باشه
میتونه یک تیم اینترنتی باشه یک تیم مجازی که ارزشش بسیار بالاتر از تک بودنه
زبان php و .net و c++ فقط یه ابزارن که بتونی چیزی که توی ذهنته رو پیاده سازی کنی حالا یکی بر اساس بازار کار و علاقه اون رو انتخاب میکنه و یکسری هم بر اساس پروژه
ما ها که نمیتونیم همه این زبان هارو یاد بگیریم پس چقدر خوب میشه یک تیم باشیو هر کی بر اساس توانایی که در یادگیری داره اون زبان رو یاد بگیره تا توی تیم به کارش بیاد
خیلی ها میرن دانشگاه های دولتی چون افرادی که اونجا هستن همه برای یک هدف دارن فعالیت میکنن و بعد ها میتونن براساس توانایی هایی که دارن یک تیم تشکیل بدن که نمونه های بسیاری رو میشه در سطح جهان مشاهده کرد

مشکل من اینه که توی غار تنهایی خودم فرو رفتم و میخوام بدون اینکه از این غار بیرون بیام، برم کل دنیا رو بگردم

سلام نازنین
ممنون از نظر خوبت
مشکل من اینجاست که من توی یک loop بی نهایت افتادم و نه میدونم میخوام توی چه حوزه ای کار کنم نه اینکه چه زبانی رو انتخاب کنم امروز وب فردا موبایل یه روز php یه روز .net
توی کامنت قبلیم دلیلش رو نوشتم میتونی مطالعه کنی
کد زدن و جمع کردن رزومه عالیه ولی برای کسی که دیواری جلوی روش نباشه خب این دیوار رو همه بهش برخوردن
مشکل اینجاست که زندگی جوری ساخته شده که اون دیوار رو نمیشه شکست و ازش عبور کرد بلکه باید یکم برگشت عقب و کمی واضح تر به مسائل و مشکلاتش نگاه کرد در اون صورته که میتونه یک راه برای عبور از اون مسیر پیدا کنه

و مشورت گرفتن هم یکی از اون هاست گاهی اوقات داری دنبال یه چیزی میگردی اما چشمت همه چیو مینه الا اونی که دنبالشی
پیدا نمیشه چون ذهنت داره دنبال یه چیز دیگه میگرده
نازنین، خوشحالم که مسیر خودتو پیدا کردی
من هم باید مسیر درستم رو بر اساس معیار های زندگی خودم پیدا کنم زبان برنامه نویسی و حوزه های مختلف اون فقط یک ابزارن برای ادامه راه

متاسفانه، ما هیچ وقت نمیتونیم به همه چیزهایی که میخوایم برسیم، نمیتونیم یکِ دسکتاپ شیم؛ نمیتونیم یکِ هوش‌مصنوعی شیم؛ که البته بحثِ توان نیست بحثِ زمانِ.زمان ما محدوده و این اجازه رو نمیده؛
دقیقا از همین جاست که تله‌ی انسان‌های باهوش و با استعداد حضور پیدا میکنه. آدمایی که استعدادشو دارن توی هر کدوم از این زمینه ها، عالی باشن.
من فکر میکنم شما دوتا مشکل داری، یا خیلی کمالگرایی، یا از هزینه‌ی فرصت میترسی.
هزینه‌ی فرصت، همون گزینه‌هاییه که به خاطر انتخاب یک گزینه‌ی دیگه، کنارشون گذاشتی.
مثلا وب رو انتخاب کردی، و دیگه مابقی حوزه ها میشن هزینه‌ی فرصتِ تو. و تو اینجا حس میکنی عقب افتادی.

این که تصمیم گرفتی بری دنبال رویاهات، واقعا عالیه. و اینکه میگی باید مهارتتم بالا ببری، بازم عالیه اما من با نداشتن آرزوی بزرگ، مخالفم
یا شایدم نتونستم منظورمو خوب برسونم.
ببین آرزوی بزرگ تو، تا وقتی توی ذهنته آرزوعه؛ وقتی بیاریش روی برگه و براش گام هایی واسه‌ی رسیدن ترسیم کنی، دیگه از آرزو در میاد
میشه هدف، میشه نقشه‌ی راه
خیلیا برعکسشو میگن ولی من فکر میکنم استراتژیِ از بالا به پایین، خیلی بهتره؛

امیر فکر میکنم حتی هدفتو هم واضح مشخص نکردی ...
هدف تو نقشه‌ی راه توعه، میزان سنجش توعه؛ با یه دو دوتا چارتا، هر آن میتونی متوجه بشی الان کجای کاری؟ بایدبیشتر گاز بدی؟ یا نه داری میری توی گارد ریل دیگه؛ وقتی هدفت مشخصه، درگیر این نمیمونی که الان دسکتاپ خوبه، یا سه نقطه!
دیگه نمیگی استخدامی بهتره، یا فریلنسری!!
فقط نگاه میکنی که وابسته به هدفت، کدوم یکی الان نیازه؟؟ دیگه میری سراغ نیاز ها، نه گرفتای وسطِ لوپی از انتخابها.

و ضمنا کاری که من خودم دارم انجام میدم، شبکه سازی برنامه‌نویسای هم‌مسیر خودمه.
من طوریم که نه آدم استخدامی‌م، چون محدودم میکنه؛ و نه میتونم دست از هدفم بکشم، که نیازه یه تیم وجود داشته باشه.
برای همین به صورت فریلنسر و انعطاف پذیر، با دوستانم در ارتباطیم و داریم براش آموزش میبینیم.

الان داریم میریم سمت وردپرس، هرچند هدف نهاییمون نیست، ولی داریم یک هدف رو، تیمی میریم به سمتش
با درآمدی بالاتر، با کارایی بیشتر، و اهداف بزرگی که اینطوری قابل دسترس تره.

یه جمله جالب هست، که میکه هر چه بر سرم آمد، از سرم آمد؛ بشین بالا پایین کن و بهترین تصمیم رو بگیر. روی تصمیم گیری استاپ نکن زیاد. فقط هدفتو مشخص کن، و دیگه با مسیرت بازی کن نه هدفت.

هر کاری از دست من بر اومد، اطلاع بده

خب آره هیچوقت یه نفر نمیتونه photoshop یا photopea رو بنویسه ولی شاید بتونه یه چیزی مثل اون رو درست کنه اما دقیقا مثل اون و قدرمندی اون نمیشه حتی اگر متخصص باشه صبح تاشب و شب تا صبح وقت بزاره باز نخواهد توانست
اینجاست که یه چیزی به اسم تیم میاد وسط ، توی سریال prison break و یا money heist و خیلیای دیگه ، همه یه تیم بودن که کار هارو انجام بدن
درباره کلمه رویا، آرزو و هدف همگی یکی هستن
یکی آرزو و یا هدفی داره که یه روز به سفر دور دنیا بره براش برنامه ریزی میکنه، پولاشو جمع میکنه و خیلی کار های دیگه که لازمه
ولی اگر وقتش نرسیده باشه هزار بار برنامه ریزی بکنه و به کوچک ترین جزییات فکر بکنه، اگر وقتش نرسیده باشه حتی آب هم از آب تکون نمیخوره.

یه جایی گفتی وقتی هدف مشخص باشه دیگه دنبال این نمیگردی که کدوم بهتره یا بدتر ، بر اساس شرایط اون ابزار انتخاب میکنی و کار هارو انجام میدی

به نظرم باید صبر کنم و زیاد ذهنم رو اذیت نکنم تا وقتی که وقتش برسه چون برای من هنوز وقتش نرسیده و دارم الکی خودم رو اذیت میکنم
و باید کمی روی تیم شدن تمرکز کنم

خب درباره وردپرس بخوام بگم ، ابزاریه که 80 درصد کار های عادی و عمومی رو میشه باهاش انجام داد، من دوسال پیش وردپرس رو یادگرفتم و هر روز هم دارم یه جاییشو تغییر میدم
امکاناتی داره که فقط با یه افزونه میشه 30 روز کار یه برنامه نویس رو انجام داد، فقط باید یک ایده برای پیاده سازی باهاش داشته باشی
یا اینکه براش قالب یا افزونه نویسی کنی به صورت تخصصی
در کل وردپرس هم یک ابزاره برای راه اندازی چیزی که توی ذهن هر انسان به عنوان یک وبسایت وجود داره

سلام دوستان متن هاتون و کامل خوندم... منم در همین سردرگمی ها گیر افتادم میشه بهم بگین چطور ازش عبور کردین... چون در این سردرگمی ها ک دارم ب این صفحه هدایت شدم... من خیلی دوست دارم تیم در کار هم باشیم