اگر اونقد علاقه نداری بهش که حتی بلندتم نمیکنه از جات برای اقدام، بهتره شروعش نکنی تا بخوای وسطش کم بیاری..
انگیزه گرفتن آدما از دید من دوتا حالت داره: برای اجتناب از درد، یا برای رسیدن به یک موقعیت خوب.
من اگه بودم موقعیت الانمو میسنجیدم، و به موقعیتی که بعد از موفقیت توی ایدهم به دست میاوردم فکر میکردم..
فقط میدیدم که آیا بعدش اتفاقای خوبی برام میافته یا نه! اگر آره، بلند میشدم و میرفتم پای کارم. چه راهش آسون باشه، چه دشوار؛ مهم اینه ارزششو داشته باشه.
دور بریز، این حس و حالِ کمالگرا رو، یا این احساس سرد بودن نسبت به چیزی که میخوای رو ...
رفیقِ من!! تو یه بار زندگی میکنی، این دنیا هم واقعا به قدر کافی آزاردهنده و بیرحم هست که هر رودِ نسبتا ایستایی رو به مُرداب تبدیل کنه. برای بلند شدن بترس از افسوسی که ۵ سال دیگه برای شروع نکردنت میخوری. پاشو ایدهتو پیاده کن، پاشو زندگیتو بساز رفیق. و جسارتا، این مسخرهبازیارم ول کن... انگیزه خواستن و این چرت و پرتا مال کسیه ک هنوز درد سختیه زندگی رو زیر دندوناش احساس نکرده، مال کسیه که اهمالکاره، مال کسیه که آیندش براش مهم نیست. یبار بشین بسنج چی درسته! و همونو انجامش بده. بدون مکث، بدون صبر.
یبار توی شرایط تو بودم، یکی همینجا توی راکت بهم گفت تو تنهایی، و تنها کاری که از دستت بر میاد تلاش کردنه. و من دیگه از هیچکس راجب این مسئله سوالی نپرسیدم. چون نیازی نبود بپرسم. اون دوستمون درست گفت....
من تنهام و تنها کاری هم که از دستم بر میاد اینه که با هر قیمتی، با هررر قیمتی، بلند شم و برم سمت هدفم...
خییلی قانونای روانشناسانهی باکلاس بلد بودم که بخوام بگم بهت، اما دوس داشتم دلی باهات حرف بزنم. اونا برا ماستمالیه
بیخیال این چیزا.
پاشو برو سمت کارت، نزا دیر شه
همین ✋
آیا مایل به ارسال نوتیفیکیشن و اخبار از طرف راکت هستید ؟