سه نکته برای بهبود وضعیت روحی‌تان بعنوان یک برنامه نویس

بعنوان یک برنامه نویس درست مانند هر شغل دیگری فشارهای زیادی را باید تحمل کنید، گاهی اوقات پروژه درست پیش نمی‌رود، گاهی اوقات هم تیمی‌های‌تان اعصاب خورد کن هستند، بعضی اوقات با مشتری‌ها دعوای‌تان می‌شود، بعضی اوقات مجبورید روزها و هفته‌ها را تنها بمانید تا تمرکزتان را حفظ کنید و ده‌ها مورد دیگر که در کنار همدیگر باعث می‌شوند تا آرامش روانی لازم را نداشته و حقیقتا یا جا بزنید و یا آنکه شروع به خودخوری کنید. بررسی کردن تمام این موارد بصورت جداگانه کاری دشوار است و نیازمند مقالات و مطالب آموزشی بسیار زیاد دیگری‌ست با این حال من قصد دارم در این مطلب شما را با ۳ نکته آشنا کنم که کمک می‌کند تا کمتر دچار مشکلات روانی شوید.

۱- از مقایسه خود با دیگران دست بردارید

اگر مدت زمان زیادی را در جوامع برنامه نویسی آنلاین و شبکه‌های اجتماعی مانند توییتر بگذرانید احتمال دارد که با افراد بسیار زیادی مواجه شوید که مشغول برنامه نویسی بوده و بنظر می‌رسد که آن‌ها تمام وقت مشغول برنامه نویسی، یادگیری و ایجاد پروژه‌های بزرگ برای شرکت‌های مختلفی هستند. این موضوع ممکن است باعث شود شما هم تصمیم بگیرید تمام وقت‌تان را مشغول کدنویسی شوید، هر روز پست‌های مرتبط با برنامه نویسی را روی توییتر قرار دهید، ویدیوهای یوتیوبی درست کنید و هزار و یک کار دیگر.

خب بگذارید با شما صادق باشم، حدود نصف این کاربران به مانند چیزی که می‌گویند درست در ارتباط با کارهای‌شان دانش کافی را ندارند و از طرفی اگر هم داشته باشند موقعیت آن‌هاست که باعث شده این کارها را انجام دهند. برای مثال شخص بنده همواره آروزی داشتن یک کانال اینستاگرامی موفق، یوتیوبی پر از ویدیو آموزشی و صفحاتی پر از مقالات تخصصی برنامه نویسی و البته رزومه کاری درخشان را داشته‌ام اما از آنجایی که روزمره بنده ایجاب می‌کند که هر روز بمدت ۹ ساعت در یک جایی مشغول کار بوده، در مواقع استراحت هم مواظب دیگران باشم، شام و نهار درست کنم و چند کار دیگر، متوجه خواهم شد که بنده در موقعیتی نیستم که بتوانم مانند دوستان و افرادی که در شبکه‌های اجتماعی می‌شناسم عمل بکنم. در مواجه با چنین حالتی من می‌توانم در گوشه‌ای از اتاق بیافتم و هر روز افسوس آن را بخورم که من هیچگاه مثل آنان نخواهم بود و در نهایت بمانند افسرده‌ها رفتار کنم. اما می‌توان یک کار دیگر را نیز انجام داد. موقعیت خودمان را درک کرده و به میزانی که در حال تلاش کردن هستیم راضی باشیم، در کنار آن نیز سعی کنیم که در همین موقعیت نیز حتی به میزان اندک تلاش برای بازسازی خودمان را شروع کنیم.

البته وجود چنین افراد موفقی در کنار شما همواره نباید باعث افسرده شدن شما شود، می‌توانید به چشم یک منبع الهام و انگیزه به آن‌ها نگاه کرده و در کنار دوستی‌تان از آن‌ها سوالات مختلفی را راجع به کار و زندگی بپرسید. به یاد داشته باشید که زندگی یک مسابقه نبوده و نیست، تنها مسابقه‌ای که در جریان است میان خودتان و خواسته‌های‌تان است. باید سعی کنید آن‌ها را کنترل کرده و بجایی که تعلق دارند برسانیدشان.

۲- به خودتان استراحت بدهید

کار کردن به مقدار زیاد بدین معنا نیست که شما چیز بهتری را درست می‌کنید، در حقیقت این باور بسیار اشتباهی‌ست که بسیاری به آن نیز باور دارند. شما قرار نیست که برای تبدیل شدن به یک برنامه نویس خوب، روزی ۱۵ ساعت پشت سیستم‌تان بنشینید و هیچ کار دیگری را انجام ندهید. در حقیقت بهترین حالت برای کار کردن تبدیل کردن ساعت‌های کاری به شیفت‌های مختلف بوده و در بین آن شیفت‌ها سعی کنید کار دیگری را انجام دهید. برای مثال به موسیقی گوش دهید، قسمتی از یک کتاب را مطالعه کنید، حرکات کششی انجام دهید و... .

سعی کنید از فرایند کاری‌تان لذت ببرید و کاری را به زور انجام ندهید. اگر هم کارتان لذت بخش نیست سعی کنید تا آن را با روش‌های متفاوتی لذت بخش کنید. جایزه دادن به خود یک روش خوب برای انگیزه بخشی در جهت تداوم کار فعلی‌تان است.

۳- روی حال حاضر تمرکز کنید

برنامه‌ریزی برای آینده کار خوبی‌ست. اما زندگی کردن در آینده نه. به چه معنی؟ می‌توانیم در روز زمان زیادی را صرف این بکنیم که فردا فلان کار را به فلان شکل و در فلان مکان انجام می‌دهم، اما نکته‌ای که از یاد خواهید برد آن است که امروز قرار است چه کاری را انجام دهید! تا زمانی هم که این تلنگر را احساس کنید مطمئنا دیر شده و روزتان را از دست داده‌اید. خب این مثال را در یک بازه زمانی طولانی‌تری بکار ببرید و متوجه شوید که تمرکز بیجای بسیار زیاد روی آینده چه اشکالاتی می‌تواند بوجود بیاورد.

همواره سعی کنید روی کار فعلی‌تان تمرکز داشته و در جهت بهبود وضعیت حال حاضرتان فعالیت داشته باشید.

در پایان

همانطور که گفته شد موضوعات بسیار زیادی برای بهبود وضعیت روحی وجود دارد که این سه مورد از اساسی‌ترین آن‌ها بود. به امید آنکه برنامه نویسانی شویم که از سلامت روان بسیار بالایی بهره‌مند هستیم.