سمت یه برنامه نویس براساس چی مشخص میشه و چطور اعتبارسنجی صورت بگیرد
سِمَت یه برنامه نویس براساس چی مشخص میشه و چطور اعتبارسنجی صورت میگیرد
سلام دوستان
هیچ سوالی مطرح نیست. صرفا میخوام از تجربیات دوستان قدیمی بهره ببرم و یکم درباره چالشهایی که باهاشون برخورد کردم صحبت کنم
بعداز این دوسال دورکاری که برای همه ایجاد شد، شاهد رویدادهای عجیبی در حوزه آی تی هستم
تو اکثر شبکه های اجتماعی انواع و اقسام درامد های برنامه نویسان مطرح شد و بعنوان یکی از کارهای پردرامد شناخته شد. انگیزه خوبی شد برای کسانی که قصد ورود داشتند. ولی درامد خوب دراین حوزه نصیب چه کسی میشه؟ با ظاهر خوب وارد جلسه شدن و حرفهای به ظاهر تخصصی زدن و درنهایت مبلغ های عجیب و غریب گرفتن از مشتریانی که بنده های خدا فقط ازش سردر نمیارن به چه قیمتی؟
مثلا اشخاصی را میبینم که در رزومه درج شده سنیور جاوااسکریپت، کل مسیری که تابحال طی کرده شاید ویدیو دیدن باشه و کل سابقه کارش شاید به 5ماه نرسه و مثلا مستقیم از اول رفته ویدیو اموزش next دیده بدون اینکه گام های قبلی رو طی کنه
یا بکندکارهایی که از همون ابتدا رفتن سراغ یه مبحثی و هیچکدوم مسیری که باید گام به گام طی کنند رو سپری نکردند و در رزومه ها اسم سنیور به شدت به چشم میخوره
موضوع اصلی: یکبار برای همیشه بیایم درباره سطح یک جونیور یا سنیور صحبت کنیم. «یا همان چالش چرا خود سنیور پنداری یا خود استثنا بینی » ؟!
موضوع فرعی: رزومه هایی را میبینیم که شاید فقط درحد سطحی یه آموزش دیده باشند و اصلا در اون حوزه کار نکنند و شاید سالیان سال کنار گذاشته باشند، چرا می نویسند که مثلا تخصص X هم دارن؟ صرفا برای رزومه پر کردن؟
برنامه نویسان با روند منابع انسانی شرکتها و اصول نگارش رزومه چقدر آشنایی دارند؟
همه جا تاکید شده برای ورود به دنیای آی تی باید .. و .. و .. و انواع زبانهای برنامه نویسی رو یادگرفت. درسته اما کسی درباره مهارت های فردی هم صحبت میکنه؟
تابحال شده با بهترین برنامه نویسان کار کنین اما متوجه ضعف رفتاری اونها بشید؟ مثل عدم درک کارگروهی و تعامل، عدم گزارش دهی بموقع، عدم گفتگو و حل مسئله، عدم مذاکره، عدم پذیرش خطا و رفتار تهاجمی
خیلی سعی کردم خلاصه درباره این مشکلات بنویسم. لطفا اگر نظری دراین باب دارین بنویسید برام. شاید من در اشتباه باشم و نیازباشه متقاعد بشم
گزینش سوالات
گفت و گو های مرتبط
دسته بندی سوالات
تگ‌های محبوب
سلام دوست عزیز
این مورد اتفاقا تا چند سال پیش برای من هم سوال بود ولی حقیقت اینه که این نام ها اهمیت چندانی ندارد و رزومه و پروژه های انجام شده خود گویای وضعیت یک نفر و تواناییاش هست. همانطور که الان میبینیم یک فرد که سالهاست مجموعه ای را اداره میکند خود را CEO مینامد و فردی هم که چند روزی هست یک صفحه اینستاگرام ساخته و چند قلم جنس از واسطه میفروشد هم خودش را CEO مینامد. یعنی فکر میکنم این موضوع محدود به ای تی نیست و همه جا هست. نمیخوام بگم که افراد میخواهند دروغ بگویند ولی مفهومی به ذهن من میاید به نام اثر دانینگ کروگر. اگر این نمودار را مطالعه کرده باشید بسیار جالب است. ما تجربه های جدید بدست میاریم و فکر میکنیم این نهایت کار است چون بیش از آن را ندیده بودیم ولی با تجربه بیشتر متوجه چیز هایی که نمیدانستیم میشیم.
@sanaz.mtz70 خوندمش عزیزم مقالبه جالبی بود. تو سایت شعبانعلی هم خوب بهش پرداخته بود
نتیجه این خود والا بینی، میشه شرکت هایی که تماس میگیرن و میگن ما یه پروژه داریم پنج ماهم مثلا با برنامه نویس بردیم جلو ولی نتونست جمعش کنه، سنیور بود هااااا ولی نتونست جمعش کنه
انقدر وضعیت رزومه ها بد شده، انقدر نگارش ها ضعیفه و انقدر ادعاها زیاد شده که من فقط به رزومه هایی توجه میکنم که حداکثر 200 کلمه توش باشه 🤔
یا حس میکنم این ادعا بخاطر دریافت مبالغ بالاتر باشه. ببین مثلا روشهای قیمت گذاری عصبی و اصول مذاکره رو اگه خیلی از برنامه نویسها یادبگیرن، برای بالا بردن قیمتهاشون لازم نیست کلی اسم و ادعا به رزومه ها بچسبونن که مدیرپروژه رو گیج کنن! با اون دو اصول میتونن قیمت مورد نظرشونو درخواست کنن
مشکل اینه که کسی که میخوادبرنامه نویس بشه فکر میکنه فقط باید برنامه نویسی یادبگیره. صفر و یکی جلو میره و خیلی فرصتهارو از خودش میگیره
بخصوص فرصت دیده شدن توسط افراد بالاتر که شاید یه سکوی پرش براشون باشن