در مقاله قبلی تا اندروید ۴.۴ را بررسی کردیم، در این مقاله از اندروید ۴.۴ تا اندروید ۱۰ و چگونگی تکامل سیستم عامل گوگل را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
(Android 5.0 Lollipop (2014
اندروید Lollipop که در کنار Nexus 6 منتشر شد، اولین نسخه‌ای بود که فلسفه "Matrial Design" گوگل را ارائه داد. این بروزرسانی صرفاً مربوط به ظاهر نبود، همچنین سیستم عامل چند بروزرسانی عمده را نیز در کنار آن منتشر کرد.
گوگل Dalvik VM قدیمی را با اندروید Runtime جایگزین کرد، این در واقع می‌تواند بخشی از قدرت پردازشی مورد نیاز برنامه‌ها را قبل از باز شدن آن‌ها را انجام دهد. علاوه بر این شاهد ارتقاء اعلان‌ها، اضافه شدن پشتیبانی از تصویر RAW و تعدادی دیگر از اصلاحات هستیم.
در اندروید 5.0، همچنین شاهد اضافه شدن نسخه دیگری از اندروید با نام Android TV بودیم که اندروید را به صفحه بزرگ آورد و امروز هنوز در بسیاری از تلوزیون‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
(Android 6.0 Marshmallow (2015
اندروید نسخه 6.0 تغییراتی را در طراحی و همچنین تغییرات کوچک دیگری را ایجاد کرد. منوی برنامه کاملا تغییر کرده است. به‌عنوان مثال گوگل از پس‌زمینه سفید به جای سیاه استفاده کرد و یک نوار جستجو اضافه کرد تا به کاربران کمک کند تا سریع برنامه مورد نظر خود را پیدا کنند. در این نسخه از اندروید همچنین مدیر حافظه را ارائه داد که به شما امکان می‌دهد میزان استفاده از حافظه برنامه‌های مورد استفاده در 3, 6, 12 یا 24 ساعت گذشته را برسی کنید.
در مرحله بعد کنترل‌های صدا قرار داشتند. در Marshmallow شما به مجموعه‌ای کامل‌تر از کنترل‌های صدا دسترسی پیدا کردید و به شما امکان می‌دهد میزان صدا برای دستگاه، رسانه و زنگ هشدار را تغییر دهید. امنیت در سیستم عامل افزایش چشم‌گیری داشت. اندروید به صورت رسمی در این نسخه شروع به پشتیبانی از حسگرهای اثر انگشت را شروع کرد و همچنین مجوزها تغییر ساختار قابل توجهی داشتند. به جای اینکه برنامه‌ها همه‌ی مجوزها را به صورت یکجا هنگام نصب درخواست کنند، مجوزها فقط هنگام نیاز به صورت تکی درخواست داده می‌شوند.
(Android 7.0 Nougat (2016
اندروید Nougat شاید یکی از بزرگ‌ترین نسخه‌های اندروید در ده سال گذشته باشد، که بیشتر به دلیل هوشمند بودن سیستم عامل است. در واقع شاید بزرگ‌ترین تغییر در این نسخه جایگزینی Google Now با Google Assistant باشد.
همراه با دستیار جدید گوگل، Nougat سیستم اعلان‌ها را نیز بهبود داده است، که شامل ظاهر اعلان و رفتار آن با سیستم عامل بود. اعلان‌ها برخلاف نسخه قبلی می‌توانستند برای مدیریت آسان‌تر با یکدیگر گروه شوند. چند وظیفگی نیز در Nougat تقویت شده بود. اگر از گوشی و یا حتی تبلت استفاده می‌کردید می‌توانستید از حالت اسپلیت استفاده کنید، به این معنی که از دو برنامه به صورت همزمان استفاده کنید و مجبور نباشید هر چند دقیقه از هر برنامه خارج شوید.
(Android 8.0 Oreo (2017
اندروید Oreo پلتفرم اندروید را به نسخه 8.0 برد، و ویژگی‌های چند وظیفگی جدیدی را نیز به ارمغان آورد. حالت picture-in-picture و حالت اسپلیت به صورت بومی در این نسخه شروع به کار کردند. به این معنی که ضمن مرور وب به تماشای فیلم مورد علاقه خود در نتفلیکس ادامه دهید.
اندروید Oreo، همچنین کنترل بیشتری را بر روی اعلان‌ها به ما می‌دهد. این نسخه قابلیت روشن یا خاموش کردن کانال اعلان‌ها را به کاربر می‌دهد، به این معنی که می‌توانید تعیین کنید که کدام اعلان نشان داده شود و هنگام نمایش آن چه اتفاقی رخ دهد. به ویژه کانال اعلان‌ها به کاربران اجازه می‌دهد که اعلان‌ها را براساس اهمیت مرتب‌سازی کنند. در Oreo نقاط مربوط به اعلان‌ها به وجود آمدند و می‌توانستید اعلان‌ها را به تعویق بی‌اندازید.
چند ویژگی کوچک‌تر نیز در Oreo نشان داده شد. به‌عنوان مثال گوگل از سبک blob برای ایموجی‌ها استفاده نکرد، و آن‌ها را با ایموجی‌هایی که کمی بیشتر با سیستم‌عامل‌های دیگر مطابقت داشت جایگزین کرد. همچنین Oreo فعال‌سازی wifi به صورت خودکار و انتخاب کننده متن هوشمند را اضافه کرد.
(Adnroid 9.0 Pie (2018
ده سال بعد از اینکه اندروید بر روی تلفن‌های هوشمند راه‌اندازی شد، اندروید 9.0 منشر شد. اندروید Pie چندین تغییر بصری را به ارمغان آورد که آن را به مهم‌ترین بروزرسانی برای اندروید در چند سال اخیر تبدیل کرد.
نکته قابل توجه این است که، اندروید Pie سه دکمه‌ای که سال‌ها در اندروید وجود داشت را با یک دکمه به شکل قرص و حرکاتی که می‌توان با صفحه لمسی انجام داد جایگزین کرد. اندروید Pie همچنین تغییراتی در اعلان‌ها ارائه داد، از جمله کنترل اضافی بر روی اعللان‌هایی که نشان داده می‌شوند و همچنین جای اعلان‌ها، و همچنین ویژگی جدید گوگل به نام "Digital Wellbeing" که به شما می‌گوید چقدر از گوشی خود استفاده می‌کنید، برنامه‌هایی که بیشترین استفاده را دارند و ... را نمایش می‌دهد. این ویژگی با هدف کمک به کاربران در مدیریت بهتر زندگی دیجیتالی خود برای مهار اعتیاد به تلفن‌های همراه است.
سایر ویژگی‌ها عبارتند از باتری سازگار، که برنامه‌های پس‌زمینه را محدود می‌کند که چقدر می‌توانند باتری مصرف کنند. همچنین "App Action" که deep-linkهایی به ویژگی‌های خاص برنامه انجام می‌دهد و در app drawer به صورت مستقیم نمایش داده می‌شود.
(Android 10.0 (2019
اندروید 10 تغییراتی را برای گوگل انجام داد. ممکن است متوجه شده باشید که نام شرینی خاصی برای این نسخه وجود ندارد. نگران نباشید اشتباه نکرده‌اید، همراه با جدیدترین نسخه اندروید، گوگل همچنین اعلام کرد که برند سیستم عامل را بازسازی کرده است، این کار را با استفاده از شماره نسخه اندروید به جای طرح نام گذاری انجام داد. گوگل همچنین آرم جدیدی را برای اندروید نشان داد و یک رنگ‌بندی جدید را اعلام کرد.
وقتی پای ویژگی‌های واقعی به میان می‌آید، اندروید 10.0 پایان دکمه‌های فیزیکی را رقم زد. در حالی‌که اندروید 9.0 دکمه بازگشت را نگه داشته بود، اندروید 10.0 به جای آن از حرکاتی که می‌توان بر روی صفحه لمسی انجام داد جایگزین کرد. این نسخه همچنین حالت تاریک سیستمی را ارائه داد، که باعث می‌شود همه چیز کمی روی چشم‌ها راحت شود و همچنین می‌تواند باتری را ذخیره کند. تغییر قابل توجه دیگر این است که theme اندروید را می‌توان بیشتر شخصی‌سازی کرد. همچنین مجوزها نیز در این نسخه از اندروید تغییراتی را داشته‌اند.
نکته: اندروید 11.0 به تازگی نسخه پیش‌نمایش آن برای توسعه‌دهندگان عرضه شده است که در مقالات بعدی به آن پرداخته می‌شود.
این تاریخ مختصری از اندروید تا امروز است. سیستم عامل تلفن‌های همراه علی رغم اینکه در نسخه دهم خود قرار دارد، به 11 سالگی رسید.
دیدگاه و پرسش
در حال دریافت نظرات از سرور، لطفا منتظر بمانید
در حال دریافت نظرات از سرور، لطفا منتظر بمانید